ในประเทศไทยได้เป็นปะเทศที่ขึ้นชื่อในด้านการกินก๋วยเตี๋ยวเยอะที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะจะมองไปทางไหนก็มีแต่ร้านขายก๋วยเตี๋ยวเต็มไปหมดใช่มั้ยหล่ะครับ วันนี้ผมจะมาไกด์วิธีรวยด้วยการขายก๋วยเตี๋ยวกันครับ
แต่ก๋วยเตี๋ยวนี่ก็แบ่งออกได้อีกหลากหลายประเภท เช่น ก๋วยเตี๋ยวน้ำ ก๋วยเตี๋ยวแห้ง ราดหน้า ผัดซีอิ้ว ผัดไทย และหากแบ่งโดยเนื้อสัตว์ที่ใส่ก็จะได้เป็นก๋วยเตี๋ยวหมู ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ ก๋วยเตี๋ยวไก่ ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้น ก๋วยเตี๋ยวแพะตุ๋น ก๋วยเตี๋ยวปลา (ไฮเช็ง จุฬา ซ.9) ก๋วยเตี๋ยวต้มยำกุ้ง (ร้านอ้อ เพชรบุรี ซ.5) ก๋วยเตี๋ยวไข่ (ร้านแหม่ม ราชบุรี) @เอ่อ… ขอค่าโฆษณาด้วย@ และหากไม่ใส่เนื้อสัตว์ก็จะเป็นก๋วยเตี๋ยวมังสวิรัติ (Vegetarian Noodle) โอ้ว! พระเจ้าช่วยกล้วยทอด เยอะจังเลยนี่แค่ก๋วยเตี๋ยวเท่านั้นนะเนี่ย
นอกจากนี้ก๋วยเตี๋ยวก็ยังมีตั้งหลาย “เส้น” ให้เลือกรับประทาน ไม่ว่าจะเป็น เส้นหมี่ เส้นเล็ก เส้นใหญ่ บะหมี่ไข่ วุ้นเส้น เกี๊ยว ขนาดไม่ใส่เส้นยังขายได้เลยก็… “เกาเหลา” ไงล่ะ อิอิ
ก๋วยจั๊บ นี่ก็เป็นหนทางค้าขายที่ดีอีกเช่นกัน อาจจะไม่ใช่เส้นยาว ๆ แต่มันใหญ่มาก ๆ นอกจากใหญ่แล้วมันยังม้วนอีกด้วย ก๋วยจั๊บนี่เค้าจะใส่เครื่อง 10 อย่างด้วยกัน (จั๊บ แปลว่า 10 : ภาษาจีน) ก็มีเลือดหมู กระเพาะหมู หนังหมู ไข่ต้ม…. และอื่น ๆ
ก๋วยจั๊บญวน หรือบางที่เรียก “ข้าวเปียก” เป็นอาหารทางภาคอีสานตอนเหนือๆ แถวหนองคายไรงี้ โอ้ว! อันนี้ก็อร่อยเพราะชอบเป็นการส่วนตัว เส้นของมันจะแตกต่างจากเส้นก๋วยเตี๋ยว แล้วก็ไม่เหมือนก๋วยจั๊บด้วย กินแล้วให้ความรู้สึกเด้งดึ๋ง ๆ ในปาก เผ็ดร้อนพริกไทย แล้วก็มีหมูยอที่แสนจะอาหร้อยอาหร่อย (ร้านอะไรไม่รู้ รามคำแหง ซ. 29)
ขนมจีน นี่แหละอาหารไทยขนานแท้และดั้งเดิม แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าชื่อขนมจีนได้ไง เราสามารถเจอะเจอขนมจีนนี่กันได้ทั่วประเทศ ไม่ว่าจะเป็นงานบวช แต่งงาน ขึ้นบ้านใหม่ กฐิน ผ้าป่าฯลฯ ส่วนร้านขายขนมจีนนี่ก็มีกันให้หรึ่มทั่วกรุงไปหมด ส่วนมากจะเป็นการขายแบบสั่ง 1 จาน แล้วก็มีผักมากมายก่ายกองเอาไว้ให้บริการ บางคนกินจานเดียว แหม… ล่อผักหมดเป็นถาด (แต่แม่ค้าก็ไม่โกรธนะเพียงแต่เขาคิดเอาไว้ในใจ… ฮึ่ม) ที่ขึ้นชื่อลือชาก็น่าจะเป็นขนมจีนปักษ์ใต้ (ขนมจีนเมืองตรัง รามคำแหง ซ 29) เผ็ดจี๊ดจ๊าดเชียว แต่บางทีตามห้างก็ขายเป็นบุฟเฟต์นะ คือประมาณ 69 บาทกินได้ทุกอย่างกี่จานก็ได้ไม่ว่ากัน (แค่ 2 จานก็อิ่มแล้ว) มีทั้งน้ำยากะทิ น้ำยาป่า น้ำพริก แกงเขียวหวาน
ขนมจีนน้ำเงี้ยว นี่เป็นอาหารภาคเหนือก่ะเจ้า ชื่อเป็นขนมจีน แต่เส้นดั๊นเป็นเหมือนหมี่เหลืองแบนๆ ทอดกรอบ น้ำซุปก็ใส่กะทิข้น ๆ กินกับผักกาดดอง อร่อยไปอีกแบบ คือกินแล้วก็ต้องอู้กำเมืองว่า “รำขนาดเจ้า” เอ้า!… ต่อนยอน ต๊ะต่อนยอน ต๊ะ ต่อนยอน…
ยังครับ ๆ ยังไม่หมด ยังมีอาหารเส้นที่มีขายในสยามประเทศในแบบกลิ่นอายตะวันตก เช่น มะกะโรนี พาสต้า อะไรเทือกนี้ อ้อ! ลืมไป ยังมีอาหารเส้นแบบกรุ่นกลิ่นเอเชียด้วยนะครับ เช่น ราเม็ง อุด้ง โซบะ เป็นต้น ทำเป็นเล่นไป ขายดีนะอาหารเส้นต่างชาติพวกเนี้ย… ขอบอก
โอ้โห! ความนิยมอาหารเส้นในประเทศเรานี่มีเยอะจัง เอ่อ… อยากขายก๋วยเตี็ยวแล้วรวยบ้างอ่ะ ทำไงดี?
อุปกรณ์ขายก๋วยเตี๋ยว
อุปกรณ์ขายก๋วยเตี๋ยวหล่ะมีอะไรบ้าง สำหรับอุปกรณ์ขายก๋วยเตี๋ยวแต่ละท่านอาจจะใช้แตกต่างกันไปตามแต่ประเภทก๋วยเตี๋ยวที่ท่านขาย บางท่านขายที่ร้าน บางท่านเข็นรถเข็นไปขาย ถ้าเป็นขายที่ร้าน ก็อาจจะมีอุปกรณ์มากหน่อย แต่ถ้าเข็นไปขายอุปกรณ์อาจจะไม่จำเป็นต้องเยอะ เอาเฉพาะที่ใช้จริง ๆ
สำหรับการขายที่ร้านก็จะมีพวก
– ตู้ก๋วยเตี๋ยว
– หม้อก๋วยเต๊่ยว
– เคาน์เตอร์วางของพวกจานชาม ที่ลวกเส้น ที่ตักน้ำ
– แก๊สหุงต้ม
– โต๊ะและเก้าให้ลูกค้านั่ง
– ช้อนส้อม หรือตะเกียบบนโต๊ะ
– เครื่องปรุง
– แก้วน้ำ
สำหรับการขายโดยการเข็นรถไปขายก็จะต้องมีรถเข็นก๋วยเตี๋ยว ซึ่งก็จะมีขนาดที่ไม่ต่างกันมากนัก ลองนึกนึงรถขายก๋วยเตี๋ยวชายสี่หมี่เกี้ยว รถขายก๋วยเตี๋ยวส่วนใหญ่จะมีขนาดประมาณนั้น การเข็นรถไปขายอาจจะเหนื่อยหน่อย ในกรณีที่ถ้าเราไปเปิดเป็นร้านค้าในบริเวณนั้นแต่ค่าเข่าตึกแพงเหลือเกิน เราอาจจะใช้วิธีเข็นรถเข็นไปขายแทนซึ่งก็ต้องเสียค่าเช่าเหมือนกัน แต่ก็อาจจะถูกลงมาหลายเท่าตัวเลย
ตู้ขายก๋วยเตี๋ยว
เคยเจอมั้ยครับ ที่เมื่อเวลาเราจะไปทานก๋วยเตี๋ยวสักร้านหนึ่ง แล้วมองเข้าไปเห็นตู้ก๋วยเตี๋ยวที่ดูเก่า ขี้ฝุ่นขึ้นเหมือนนาน ๆ จะเช็ดที ถ้าเป็นแบบนี้เราก็จะกังวลกับความสะอาดของก๋วยเตี๋ยวด้วยจะสะอาดหรือเปล่า แต่กลับกันถ้าตู้ก๋วยเตี๋ยวดูสะอาดงามตา เวลาแสงพระอาทิตย์ส่องมานี่ สะท้อนสู้กับแสงอาทิตย์ มันวับขัดทุกวัน ก็น่าจะทำให้ก๋วยเตี๋ยวดูน่าทานขึ้นมาได้ เพราะตู้ก๋วยเตี๋ยวนี่แหล่ะนี่เป็นปราการด่านแรกก่อนที่คนจะเข้ามาทานก๋วยเตี๋ยวในร้านของเรา เค้าจะไปยืนดูที่หน้าร้านก่อน แล้วก็มองเข้ามาที่ตู้ก๋วยเตี๋ยวว่าเราขายอะไร มักจะไม่ค่อยมองชื่อร้าน เพราะบางทีชื่อร้านก็ไม่ได้สื่อว่าขายก๋วยเตี๋ยวหมู ก๋วยเตี๋ยวเป็ด หรือก๋วยเตี๋ยวไก่ จะอาศัยการมองจากทางตู้ก๋วยเตี๋ยวนี่แหล่ะครับ
เพราะฉะนั้นพ่อค้าแม่ค้าที่ขายก๋วยเตี๋ยว ก่อนที่จะเปิดร้านอย่าลืมเช็ดตู้ก๋วยเตี๋ยวให้ดูเงาวับสะอาดตา จะมีโอกาสดึงลูกค้าเข้าร้านได้อีกหลายคนเลยครับ
จากเนื้อหาข้างต้น เราจะเห็นได้ว่าอาหารเส้น เช่น ก๋วยเตี๋ยว นั้นมีมากมายเพราะอาหารเส้นนั้นจะต้องเป็นที่นิยมกันไปอีกนานเลยทีเดียว (หรือว่ามีใครคิดว่าอาหารเส้นจะเลิกฮิตกันภายใน 50 ปีข้างหน้านี้) สรุปได้ว่าการขายก๋วยเตี๋ยวนี่แหละจะเป็นหนทางสู่ความร่ำรวย มั่งคั่งและมั่นคง อย่างไรก็แล้วแต่ไม่ใช่ว่าใคร ๆ เค้าก็เปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวแล้วก็ร่ำรวยกันได้ทุกคนนะครับ ดังนั้นหากเราคิดจะเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยว ก่อนอื่นเราต้องมีแผนธุรกิจร้านก๋วยเตี๋ยวก่อน เช่น
กลุ่มเป้าหมาย (Target) : เราต้องรู้ก่อนว่าเราจะขายเส้นเนี่ย เราจะขายให้ใคร พนักงานออฟฟิศ นักเรียนนักศึกษา กรรมกรก่อสร้าง ผู้คนที่มาเที่ยว เป็นหนุ่มสาวหรือว่ามีอายุ ขาจรหรือขาประจำ ฯลฯ ข้อนี้สำคัญนะเราจะได้รู้ว่าเราควรจะขายอาหารเส้นประเภทไหน ราคาประมาณเท่าไร ตกแต่งร้านประมาณไหน
ทำเล (Place) : นี่ก็สำคัญมาก ไม่ใช่ว่าทำอร่อยแล้วไปตั้งร้านอยู่ตามซอกตามหลืบมีหนูตัวเท่าขาวิ่งขวักไขว่… อันนี้ก็ไม่ไหว และที่เคยเห็นมาบางร้านทำไม่ค่อยอร่อยเลย แต่ขายดีเพราะเค้าอยู่ตรงที่แหล่งธุรกิจดี มีผู้คนพลุกพล่าน พอตอนเที่ยง ๆ ก็มีพนักงานออฟฟิศมากินกันตรึมเพราะเขามีเวลาพักแค่ 1 ชั่วโมงเพราะฉะนั้นทำเลนี่สำคัญจริง ๆ
เงินทุน (Budget) : เดี๋ยวนี้สมัยนี้คิดจะทำอะไรก็ต้องพูดกันด้วยเงิน ดังนั้นเราต้องรู้ตัวเองก่อนว่าเรามีเงินทุนในกระเป๋าเท่าไร เราจะได้กำหนดถูกว่าร้านของเรามันจะเป็นภัตตาคาร เป็นร้านอาหาร หรือเป็นรถเข็น หรือเป็นแค่หาบเร่แผงลอย และเมื่อตั้งร้านแล้วเราจะมีเงินเหลือในกระเป๋าสักเท่าไรเนื่องจากเราจะต้องมีเงินเผื่อเหลือเผื่อขาดเอาไว้ด้วยเพื่อความไม่ประมาท
ความอร่อย (Deliciousness) : ข้อนี้ถือได้ว่าเป็นข้อที่สำคัญที่สุด นิสัยคนไทยส่วนใหญ่น่ะคือกินอะไรก็ได้ขอให้อร่อยเอาไว้ก่อน ดังนั้นเราจะต้องมั่นใจและแน่ใจว่าสูตรอาหารเส้นของเราน่ะมันอร่อยเข้าขั้นพ่อครัวกระทะเหล็กจริง ๆ ไม่ยังงั้นคงจะเจ๊งไปไม่รอดแน่ ๆ
วัตถุดิบ/แหล่งวัตถุดิบ (Material/ Material Source) : สมมุติว่าเราจะทำก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลา เราก็ต้องรู้ก่อนว่า เราจะไปเอาลูกชิ้นปลาอร่อย ๆ จากที่ไหน จะทำเอง หรือจะซื้อก็สุดแล้วแต่ นอกจากนั้นยังมีเครื่องปรุงต่าง ๆ อีกจิปาถะและสัพเพเหระ ไม่ว่าจะเป็น เส้น ผัก พริกป่น กระเทียมและอื่นๆ แหล่งวัตถุดิบไกลหรือใกล้ ถ้าของเหลือแล้วจะเก็บอย่างไร มีการเปลี่ยนแปลงคุณภาพหรือไม่ในระหว่างการขนส่งวัตถุดิบ คืองี้… ด้วยนิยามที่ว่าถ้าวัตถุดิบยิ่งสดยิ่งใหม่เนี่ย เราก็จะทำอาหารเส้นได้อร่อยใช่ป่ะ ดังนั้นข้อนี้ก็สำคัญนะ… อย่ามองข้าม
ความคิดสร้างสรรค์ (Creativity) : มันเป็นยังงี้… คือเนื่องจากเราเป็นร้านใหม่ เราก็ต้องทำให้มันดีกว่าร้านเดิมที่เขาขายดีอยู่แล้ว ดังนั้นเราจะต้องมีความคิดสร้างสรรค์ในการส่งเสริมการขายของร้านเรา เช่น การตกแต่งร้าน ชุดแต่งกายพนักงาน การสมนาคุณลูกค้า การสื่อสารและโฆษณาทางโซเชี่ยล เน็ตเวิร์ค เมนูอาหารแปลกใหม่ ขายเรื่องราวความเป็นมา (Story) ของอาหารในร้าน หรืออะไรก็ได้ที่คิดว่าเราสามารถเอาชนะคู่แข่งได้ ความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการนี่สำคัญนะดังคำกล่าวของอัลเบิร์ต ไอสไตน์ที่ว่า “จินตนาการสำคัญกว่ากว่าความรู้”
เมื่อคิดเสร็จสรรพสะระตะแล้ว เราก็ค่อย ๆ มากำหนดวางแผนแผนธุรกิจร้านก๋วยเตี๋ยวในขั้นต่อ ๆ ไป ช่วงแรก ๆ เราก็ตั้งเป้าหมายให้มันอยู่รอด ขอย้ำ! เอาให้มันอยู่รอดสัก 4-5 เดือนก่อน ต่อไปก็ค่อย ๆ วางแผนเป็นระยะสั้น 1 ปี ระยะยาว 3 ปี ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไปจะดีกว่า คือไปช้า ๆ แต่ว่ามั่นคง ขอเพียงเรามีความมุ่งมั่น ความอดทน และเพียรพยายามเท่านี้แหละความร่ำรวยมหาศาลจากการขายก๋วยเตี๋ยวก็จะมาเคาะเราถึงประตูบ้าน หุ หุ นี่ยังไงล่ะที่เขาเรียกว่ารวยด้วยการขายก๋วยเตี๋ยว
